Gelovig stuntelen
‘Ik stuntel, dus ik ben’ is het thema van de maand van de filosofie. Ik moest onmiddellijk denken aan alle gestuntel dat vrijzinnigen altijd uithalen als zij de vraag moeten beantwoorden, wat geloof je nu eigenlijk? Het is een vraag naar identiteit en het wezen van je bestaan, maar het antwoord is niet makkelijk voor vrijzinnigen. De meesten van ons stuntelen bij het geven van een antwoord en een maand later kunnen ze soms weer een heel ander antwoord geven.
De weg van het zoeken
Wat vrijzinnigen bindt, is het samen de weg van het zoeken gaan. Ze zoeken naar inhoud en zingeving om richting aan hun leven te geven. Het is niet een einddoel waar ze naar op weg zijn, maar de weg zelf is het doel. Een belangrijk woord voor vrijzinnigen is zin zoeken. Ik vraag me wel vaak af wat dat inhoud en of er wel eens iets gevonden wordt, of dat ze zucht naar nieuwe denkbeelden en ideeën vrijzinnig ingebakken zijn. Vernieuwing van inzichten is belangrijk, na een paar jaar is er een nieuw boek, een nieuwe richting voor dat zin zoeken nodig, anders verveelt men zich. Na zo’n 10 jaar werk als algemeen secretaris van Vrijzinnigen Nederland zie ik steeds een enorme belangstelling voor nieuwe theologen en filosofen, minder voor het uitbouwen van de oude ideeën. Wie weet nog wat Opzoomer schreef?
Antwoorden
Het antwoord op wat geloof je nu eigenlijk, zal bij vrijzinnigen altijd meer gestuntel geven dan bij meer orthodoxe gelovigen. Vrijzinnigen moeten het zelf formuleren, zelf uitvinden en uitspreken. Meestal doen zij geen beroep op woorden van anderen, elke vrijzinnige is immers uniek.
Stuntelig maar niet vrijblijvend
Dus er wordt wat eerlijk en authentiek gestunteld, al zullen vrijzinnigen het nooit zo noemen. Hoewel het er stuntelig uitziet, het is niet vrijblijvend. Het is ontdekken en weer verdergaan. Een interessante weg, juist in deze tijd. Er is zoveel nieuws te ontdekken in bijvoorbeeld filosofie, boeken, kunst, spiritualiteit en muziek om in deze wereld zinvol en waardevol te leven.
Wies Houweling
